Έαρ

 

με τι σφρίγος φουσκώνουν τα δέντρα

με τι οίστρο κοκκινίζουν τα σύμπαντα

με τι σπουδή ξεριζώνονται τα μάτια

 

μας ψηλώνει

αυτός ο χαλασμός

μας ετοιμάζει

και πάνω στην ύστατη του ύψους συνείδηση

–χαρταετοί με τον σπάγκο τελειωμένο–

μας δίνει

στον ίλιγγο

στην πτώση

και στη συντριβή

 

έτσι γλυκύ το Έαρ

έτσι γλυκύς ο Έρως

 

έτσι ο κάθε εσταυρωμένος

 

εράται τον θάνατο

διότι ηράσθη

σφόδρα

τη ζωή

 

 

*ερώμαι: αγαπώ, ερωτεύομαι

 

 

Κ.Κ. 20-03-’22