ο συνάναρχος

το φρύδι της ακρογιαλιάς

φεγγάρι ξαπλωμένο

εκεί το μέγα του ίμερου κράτος

η άκρα των σωμάτων συντριβή

το φίλημα το αμείλικτο

 

ο συνάναρχος Έρως

 

 

Αντίτηλος

ο βράχος της Αντίτηλου

λεπίδι μαύρο

γλάρος δεν κάθεται

γεμίζοντας το φεγγάρι

ακίνητο φτερό

πελώριου καρχαρία

 

ένα γύρω

το κύμα το άκτιστο

κοπάδια οι χελιδονάδες

οι πέρκες

τα πετρόψαρα

 

έτσι πάντα ο πολιορκημένος θάνατος

λεπίδι μαύρο

και πάνω του να θραύεται

της ζωής το λάμπον στίφος

 

ο ναυτικός

Κακός ναυτικός ο ερωτευμένος. Μόνος αυτός αφήνει το σκαρί του στη διάκριση των κυμάτων.

Μην απορείτε, λοιπόν, με τα τόσα ναυάγια.

 

K.K. 05-03-’22