Καρνάγιο

 

σε είδα μεθυσμένη

στο καρνάγιο

δρυοκολάπτη της χαράς

να χτυπάς τα ξύλα πρύμνα πλώρα

όπως χτυπά το τύμπανο

ο μάγος της φυλής

 

μια σταματημένη μουσική

τα τραβηγμένα σκαριά

 

όμως όποιος ηράσθη

το ξέρει

άναρχος ο μετρονόμος της θάλασσας

ασίγαστες οι φούγκες των κυμάτων

πανδέγμων ο Έρως

χτυπά  το τύμπανο

χωρίς σταματημό

και περιμένει

τα πληγωμένα μας σκαριά

τα τρύπια μας άρμενα

να δοθούν ακέρια

στην τρυφερή του σάρκα

στην ιερή του καταστροφή

στην υψηλή του διάκριση

μέχρι να γίνουν

κρόκαλα

και βότσαλα

και άμμος

 

μεθυσμένη να με πελεκάς

και με τον χτύπο του ίμερου

να με φουντάρεις πάλι

 

μη φοβάσαι

 

ο Έρως ο ιερώς

θα μας λυτρώσει

ο Έρως ο αλμυρός

θα μας σηκώσει

ο Έρως ο αλίμενος

θα μας πάρει μακριά

 

έγια μόλα έγια λέσα

βίρα μάινα

 

δεν έχει τέλος αυτό το ταξίδι

 

Κ.Κ. 23-02-’22