Σινέ Λαϊκόν

 

Στις τουαλέτες του «Σινέ Λαϊκόν» στο Βαρδάρι· εκεί έδινε ανελλιπώς τον καλύτερο γλωσσικό εαυτό του. Λυγμικές περιγραφές των κρυφών του προσόντων –και δη του μορίου– και υποσχέσεις για πυρέσσουσες εμπειρίες –όλα δίπλα στον αριθμό του κινητού του τηλεφώνου. Οι τοίχοι γραμμένοι από πάνω ως κάτω.

Η δουλειά γινόταν σε μια καβάντζα πίσω απ’ τα δικαστήρια, στ’ απομεινάρια των βυζαντινών τειχών. Εκείνο το βράδυ στο ραντεβού πλακώσανε τέσσερις –για σιγουριά, μην ήτανε η αγγελία από τίποτε κλεφτρόνια. Τον βρήκανε ξυρισμένο, παρφουμαρισμένο κι έτοιμο για όλα.

Όμως μετά τα χαλάσανε στα λεφτά. Γερό το ραβαΐσι αλλά πού να φτουρήσουν οι παράδες και τα τζοβαΐρια που ’χε πάνω του για τέσσερις μαζεμένους; Τουμπανιασμένο τον βρήκαν οι μπάτσοι. Την άλλη μέρα οδηγήθηκε στο αυτόφωρο για διακίνηση ουσιών. Το πράμα –σκάρτο έτσι κι αλλιώς– τού το ’χαν φορτώσει οι λεγάμενοι μετά το ξύλο.

Την έβγαλε καθαρή. Όμως στην πιάτσα δεν ξαναφάνηκε. Κάποιοι είπανε ότι τον σώσανε οι γνωριμίες· κάποιοι άλλοι ότι τον είδανε γραβατωμένο στο γυάλινο κτίριο μιας τράπεζας στο Βαρδάρι κι ότι στο Λαϊκόν πήγαινε σκαστός στα διαλείμματα, στις πρωινές προβολές.

 

Στις τουαλέτες του σινεμά τις αγγελίες του για χρόνια δεν τις πείραζε κανείς. Πόσες ψυχές δεν ξεδίψασαν, πόσοι χαρμάνηδες δεν προσκύνησαν, πόσοι κατατρεγμένοι διάβολοι της γκάβλας δεν προσευχήθηκαν μπροστά σ’ αυτό το κατάγραφο συναξάρι!

Κ.Κ.

Φύσηξε Βαρδάρης

με τα μάτια του σήμερα

Ημερολόγιο 2022

Επιμέλεια: Θωμάς Κοροβίνης