Οδός Ειρήνης, Βαρδάρι

 

Σμυρνιός ήτανε, κορμάκι· απάτες, κλοπές, μαχαιρώματα, τυχερά παίγνια. Στην οδό Ειρήνης τακτικός· ταβερνεία και μπορντέλα.

       Εκεί τη γνώρισε. Τις βίζιτες τις είχε για ξεκάρφωμα. Ρουφιάνα του Δάγκουλα, είχε πάρει κόσμο στον λαιμό της. Εκείνη τον έβαλε στο τμήμα Βαρδαρίου. Πρόκοψε γρήγορα ο μπασμένος –συλλήψεις και εκτελέσεις Εαμιτών. Έκανε και το πρωτοπαλίκαρο στα βασανιστήρια.

       Ίδιοι ήτανε, τα βρίσκανε. Την έπαιρνε μαζί του στην ταβέρνα του Κέρκυρα, που τραγουδούσε κι ο Τσιτσάνης. Άφηνε το όπλο πάνω στο τραπέζι. Γινόταν λιώμα κι άρχιζε να πυροβολάει στον αέρα. Οι άλλοι Δαγκουλαίοι χασκογελούσαν.

 

Όλα αυτά μέχρι που άρχισε να μπαινοβγαίνει στο μπορντέλο εκείνος, ο βουνίσιος, απ’ τον Χολομώντα. Δυο μέτρα άντρας. Και μπάνικος. Τον έτρωγε με τα μάτια της. Τον άλλο δεν τον φοβόταν. Ο αρχηγός την είχε ανάγκη.

       Δέσανε αμέσως. Ήτανε, πώς να στο πω, δεν κρατιόντουσαν. Πέφτανε με λύσσα ο ένας πάνω στον άλλον μες στον δρόμο, τέτοιο θεριακλίκι.

 

Όμως ο πόλεμος γυρνούσε. Οι Γερμανοί έχαναν. Κι όσο έχαναν, τόσο το πράγμα αγρίευε. Δεν έσωνε να σκοτώνει ο μπασμένος. Κι ούτε κοιτούσε κομμουνιστής - ξεκομμουνιστής. Όποιον έβρισκε μπροστά του. Κι από παλιούς λογαριασμούς.

Εντωμεταξύ η λεγάμενη έβαλε στο κόλπο και τον βουνίσιο –συνεργείο η καλή καρδιά. Το βράδυ αργά, μετά τις βρωμοδουλειές, αντάμωναν στου Κέρκυρα οι τρεις τους, με τον μπασμένο –σε διαφορετικά τραπέζια. Τα πιστόλια πάνω.

Τον Σεπτέμβρη του ’44 ο Δάγκουλας έστειλε κάμποσους δικούς του να διαλύσουν μια διαμαρτυρία των φυματικών απ’ το Σανατόριο στο Ασβεστοχώρι. Μπροστά στο «Μεντιτερανέ», το ξενοδοχείο, εκεί τους πέτυχαν. Ο βουνίσιος καθάρισε δύο με χειροβομβίδα κι άλλους τρεις τους τραυμάτισε. Όμως, πώς τον βρήκαν μπόσικο μερικοί φυματικοί, άρπαξε κάμποσες γερές στο πόδι. Κούτσα κούτσα τον κυκλοφορούσε η καρακαχπέ.

Ο Οκτώβρης γέμιζε, κι εκείνος δεν έλεγε να γίνει καλά. Απ’ το κακό στο χειρότερο πήγαινε. Κι οι Ελασίτες είχαν σφίξει την πόλη από παντού. Ένα βράδυ στου Κέρκυρα ο Σμυρνιός τού χώθηκε, στην αρχή για πλάκα, ύστερα χόντρυνε ο καυγάς. Κρυφτήκαν οι μουσικοί και τα γκαρσόνια να σωθούν. Ο βουνίσιος έφαγε μια στο πονεμένο πόδι κι άλλη μια, χαριστική, στην καρδιά. Του τα ’χε φυλαγμένα ο μπασμένος. Πήρε την γκόμενα και γίνανε μπουχός.

 

Στις 30 του Οκτώβρη, όταν μπήκαν οι αντάρτες στην πόλη, τους είδα και τους δυο να κάνουνε παρέλαση με πολιτικά, με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ.

Αγνώριστοι ήτανε, μα κι εγώ παλιά πουτάνα.

Τους ξαναπέτυχα σε δικαστήριο δωσιλόγων.

 

Απαλλαγήκαμε.

 

 

* Δάγκουλας: αρχηγός ένοπλου αντικομμουνιστικού τμήματος υπό την εποπτεία της γερμανικής SD (Sicherheitsdienst: Υπηρεσία Ασφαλείας), το οποίο αποτελούνταν από αδιάλλακτους αντικομμουνιστές αλλά και ποινικούς εγκληματίες. Η δραστηριότητα του τμήματος στη Θεσσαλονίκη ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1944.

 

* ΕΑΜ: Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο. Η κυριότερη αντιστασιακή οργάνωση στην κατεχόμενη Ελλάδα.

 

* ΕΛΑΣ: Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός. Ο στρατός του ΕΑΜ.

Κ.Κ. 12-'20

Θερμές ευχαριστίες στον Σάκη Βαβαλίδη για το φωτογραφικό οδοιπορικό, που αποτυπώνει τη σημερινή εικόνα της οδού Ειρήνης στο Βαρδάρι.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο ημερολόγιο "Φύσηξε Βαρδάρης" (2021) του Προγράμματος Προαγωγής Αυτοβοήθειας Θεσσαλονίκης για την απεξάρτηση και την κοινωνική ένταξη.