οι φίλοι μας

στην Αγαθή και στη Μαρία

 

οι φίλοι μου

είναι τύμπανα της γης

νύχτα στις Καβουρότρυπες

με τις μεγάλες μας σιωπές

χορδές που ματώσαμε στους δρόμους

όταν σκοτώσανε τον Τεμπονέρα

αχός του αντιπατητή

στο καφενείο της Ελύμπου

 

οι φίλοι μου

είναι τοιχογραφίες στην Παντάνασσα

στενά στη Μονεμβάσια

τσαμπιά σπαργωμένα

σε ξερικό αμπέλι

 

οι φίλοι μου

είναι αφράτο χιόνι

παλάμες που αγγίζουνε τον ουρανό

αγκαλιές που ορίζουνε τον κόσμο

 

οι φίλοι μου

είναι κοράλλια αναμμένα στο στερέωμα

αστέρια ζώπυρα σε σκοτεινό βυθό

 

οι φίλοι μας

είναι το φως που κεντάει τις ψυχές μας

 

Κ.Κ. 11-04-’21