Το αμπέλι

 

Στο σπίτι μας είχαμε ένα παλιό αμπέλι. Πήρε να ξεραίνεται. Μα είχαμε πείσμα. Λίγο τα κλαδέματα, λίγο τα οργώματα, βαστούσε. Τι τα θες. Ο χρόνος ανίκητος.

Στο μεταξύ βάλαμε καινούρια αμπέλια. Μπερεκέτι. Κι όλο γλύκα.

Όμως το παλιό δεν το ξεπατώσαμε ποτέ.

 

Στον ξεραμένο του κορμό η πιο βαθιά μας ρίζα. Στα ξινισμένα του τσαμπιά η πρώτη μας θύμηση.

Κ.Κ. 07-'22