Εφουμέρναμε ένα βράδυ

Όλη τη νύχτα καπνίζαμε όνειρα· τα κλασικά, σεξ και θάνατο. Τέτοια συμφυΐα καμιά. Ίσως να το ’χουν πει κι οι αναλυτές, πώς είναι δηλαδή η ηδονή αντεστραμμένο είδωλο του φόβου του θανάτου· ή ο ίδιος ο φόβος· ή ακόμη κι ο ίδιος ο θάνατος.

 

Τσιγκέλι

Ο φόβος του θανάτου ενυπάρχει στη μήτρα, εφόσον η δεύτερη δυνάμει κυοφορεί ζωή. Η θανατοφοβία κρεμιέται πάνω μας πριν υπάρξουμε, όπως κρεμιέται το ζώο στο τσιγκέλι του κρεοπωλείου –πριν γίνει σφαχτάρι. Κι ας με λέτε τρελό· διά βίου θα σας το λέω. Κάθε άδειο τσιγκέλι είναι μια οφθαλμαπάτη –ή καλύτερα το απείκασμα μιας συγκεκριμένης πλατωνικής ιδέας· άυλης, άφθαρτης, άχρονης, όντως ούσης –όπως άλλωστε κι οι άλλες.

 

Συμφυΐες

Ανάμεσα στις συμφυΐες ψυχή - σώμα και ηδονή - θάνατος υπάρχει –λένε– μια αντιστοίχιση. Αηδίες για πουριτανούς, μανιχαϊστές και διλημματίες –αρνητές της ηδονής της αγάπης–, λέω εγώ.

 

Κ.Κ. 14-11-2021

Η εικόνα από το διαδίκτυο