Σύγκριση

Η σιωπή κάποτε εκκκωφαντική. Η βουβαμάρα εκκωφαντικότερη. Μολονότι, βάσει λογικής, δεν υφίσταται σύγκριση.

 

Η γάτα του Παρμενίδη

Το σπάσιμο της σιωπής –κι ας το πλησιάζουμε– δεν θα το φτάσουμε ποτέ. Σαν τη γάτα του Παρμενίδη. Μια μαύρη τρύπα μέσα μας καταπίνει το τέλος.

 

Το σιγάν κρείττον εστί του λαλείν

διάβασε στην οθόνη, βράδυ Σαββάτου στο κούφιο διαμέρισμα.

Κάθε σιγή είναι νεκρική, όπως κάθε Σπαρτιάτης πεισιθάνατος.

Κ.Κ. 27-11-'21

Ο πίνακας αλιευμένος από το διαδίκτυο.

 

Ευχετική υποτακτική

Ας είναι καλά η σύνταξη, η τηλεόραση, το σπίτι στο χωριό. Κι ο οικογενειακός τάφος –οι σκελετοί δεν αλλάζουν ντουλάπα μετά θάνατον.

 

Προστακτική

Μην απορείτε για τα σκοτωμένα παιδιά –το πιο φονικό όπλο είναι το κομπόδεμα των νοικοκυραίων.

 

Οριστική

Στον Κωνσταντίνο Λουκόπουλο

Ἄκρως ἀσταθής ἡ σχοινοβασία ἄνωθεν ὁποίου δήποτε οἰκογενειακοῦ βαράθρου. Ἡ μόνωσις, ἐν ἀρχῇ λειτουργοῦσα ὡς κοντός ἰσορροπίας, ταχύ μεταλλάσσεται εἰς κοντόν ἠλεκτρικοῦ σαρώθρου* ἀμέλγουσα* τὰ πάντα –μηδὲ τῆς ῥοπῆς ἀδρανείας* ἐξαιρουμένης.

 

Προτρεπτική υποτακτική

Τὸ τοῦ οἴκου θάλπος ἐνίοτε νοεῖται καὶ ὡς πέπλον ἀφανίσεως· ἀνὴρ θαυματοποιὸς τοῦτο χρῆται*. Ἄς ὄψονται γυναῖκες καὶ δὴ παιδία τινά ἐκ πατρὸς πεπλωθέντα εἰς τὸν αἰῶνα –οὐκ ἐπέπρωτο* τούτοις παίζειν.

 

Συμπερασματική οριστική / Τα σύκα σύκα

Κάλλιον ἐξιέναι* τοῦ οἴκου ἢ ἐν αὐτῷ ἐπὶ συμβάσει μένειν. Τὸ μίσθωμα οὐδεπώποτε ἐννοήθη ὡς ἄλλο τί εἰ μὴ μόνον ὡς τυραννικὸν καβαφικὸν παράθυρον.

 

 

*σάρωθρον: σκούπα, ἀμέλγω: αρμέγω (κυριολεκτικώς και μεταφορικώς), ροπή αδράνειας: το μακρύ κοντάρι που κρατούν οι σχοινοβάτες αυξάνει τη ροπή αδράνειας στο τεντωμένο σχοινί, εξασφαλίζοντας καλύτερη ισορροπία, χρῆται: χρησιμοποιεί, οὐκ ἐπέπρωτο: δεν ήταν πεπρωμένο, ἐξιέναι< ἐξέρχομαι

 

 

Κ.Κ. 11-’21

 

Όταν κάποιος σε ξυπνά

 

Με το «καλημέρα» καυγάς. Στο ασανσέρ διαπληκτισμοί, πυγμάχοι στην τοιχογραφία της Θήρας. Στο αυτοκίνητο τσίτωσα τον Pat Metheny· ησύχασαν. Στη μέση της διαδρομής ξεκινά ο μικρός.

-     Μπαμπά, αν είμαι καλό παιδί…

-     ΕΙΣΑΙ καλό παιδί.

-     Αν συμμαζεύω το δωμάτιο και το γραφείο μου…

-     Τι θέλεις;

-     Για χριστουγεννιάτικο δώρο θα μου πάρεις μια κάρτα fortnite;

Βιντεοπαιχνίδι το fortnite, φουλ βία και μίσος.

-     Όχι αγόρι μου.

-     Μα το παίζουν όλοι εκτός από τον Μιχαήλ.

-     Σοφοί οι γονείς του Μιχαήλ.

Αφωνία. Ύστερα από λίγο παίρνει σειρά ο μεγάλος.

-     Μπαμπά, εγώ ένα πράγμα θα ήθελα αλλά εσύ και η μαμά δεν μπορείτε να μου το δώσετε.

 

Δώδεκα χρόνια τώρα, με τα μάτια του να μου ζητούν τον κόσμο. Ξέρω όμως ότι μεγαλώνει. Στην εισαγωγή από το «Follow me» οι αρμονικές της κιθάρας του Metheny ονειρικό ξυπνητήρι. Αρχίζω και εννοώ την ικεσία του στο πρωινό εγερτήριο για το σχολείο.

-     Μπαμπά, μη με βγάζεις απ’ τ’ όνειρο.

 

Κ.Κ. 16-11-’21

 

τακτ

με τι ζήλο γυμνάζεις τα μέλη σου

με τι σπουδή παιδεύεις τον νου σου

 

με τι τακτ θα με σπρώξεις

πάλι

στην άβυσσο

 

ζήτημα χρόνου

η λατρεία μου πουλί

η ξιπασιά σου σκουλήκι

τα υπόλοιπα ζήτημα χρόνου

 

λεπίδι

Στόμωσε πια το λεπίδι σου.

Τι άλλο από μένα να κόψει;

 

φροϋλάιν

η σημαία της Γερμανίας τρία χρώματα

μαύρο για το σκοτάδι σου

κόκκινο για τη φωτιά σου

κίτρινο για τη δειλία σου

να καείς

 

Τάρταρα

Την εντός βύθιση και τη συνακόλουθη αυτογνωσία σε σένα τα χρωστώ. Είναι ο τρόπος μου να σηκώνομαι, όταν με ρίχνεις –Σίσυφο– στα Τάρταρα.

 

Παράλληλες

Πρόσκαιρος ἡ φυλάκισις τοῦ Θανάτου. Νενικηκὸς τὸ τοῦ Ἅιδου κράτος ἐστὶ. Μηδεμία ἕνωσις –κἄν ζεῦξις– ἀνίσταται ἀληθῶς· ὡς ἐχέγγυον μόνον ὑφίσταται, διαιωνίσεως τοῦ εἴδους.

Συνεπώς, υπήρξαμε δύο ακόμη παράλληλες που δεν τέμνονται στο άπειρο.

Κ.Κ. 20-11-'21

Σίσυφος, Τισιανός

 

Εφουμέρναμε ένα βράδυ

Όλη τη νύχτα καπνίζαμε όνειρα· τα κλασικά, σεξ και θάνατο. Τέτοια συμφυΐα καμιά. Ίσως να το ’χουν πει κι οι αναλυτές, πώς είναι δηλαδή η ηδονή αντεστραμμένο είδωλο του φόβου του θανάτου· ή ο ίδιος ο φόβος· ή ακόμη κι ο ίδιος ο θάνατος.

 

Τσιγκέλι

Ο φόβος του θανάτου ενυπάρχει στη μήτρα, εφόσον η δεύτερη δυνάμει κυοφορεί ζωή. Η θανατοφοβία κρεμιέται πάνω μας πριν υπάρξουμε, όπως κρεμιέται το ζώο στο τσιγκέλι του κρεοπωλείου –πριν γίνει σφαχτάρι. Κι ας με λέτε τρελό· διά βίου θα σας το λέω. Κάθε άδειο τσιγκέλι είναι μια οφθαλμαπάτη –ή καλύτερα το απείκασμα μιας συγκεκριμένης πλατωνικής ιδέας· άυλης, άφθαρτης, άχρονης, όντως ούσης –όπως άλλωστε κι οι άλλες.

 

Συμφυΐες

Ανάμεσα στις συμφυΐες ψυχή - σώμα και ηδονή - θάνατος υπάρχει –λένε– μια αντιστοίχιση. Αηδίες για πουριτανούς, μανιχαϊστές και διλημματίες –αρνητές της ηδονής της αγάπης–, λέω εγώ.

 

Κ.Κ. 14-11-2021

Η εικόνα από το διαδίκτυο

 

Χαμόγελο παιδιού

Κάθε γη και κάθε μάνα μέσα της κυοφορεί το γέννημα. Μα έρχεται στιγμή που απ’ το σκοτάδι της το βγάζει στο φως. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τους αρσενικούς· διάγουν εσαεί κυοφορούντες μα ποτέ γεννώντες –εκτός αν, τιμώντας τα παντελόνια τους, φωτίσουν την εντός τους γη. Τότε απ’ τη μήτρα τους ανατέλλει το χαμόγελο ενός παιδιού.

 

Άρνηση

Θέτοντάς το αλλιώς, κάθε άντρας που αρνείται τη γυναικεία του φύση είναι ένα αγόρι που αρνιέται τη μάνα του.

 

Τύφλωση

Μα και στην ηδονή οι άντρες ως γυναίκες πρέπει να προσέρχονται, εφόσον οι δεύτερες παίρνουν εννιά στα δέκα μέρη της. Μάρτυς μου ο Τειρεσίας* κι οι αμείλικτοι Ολύμπιοι θεοί: τέτοια η ηδονή για κάθε άντρα που δίνεται ως γυναίκα που κινδυνεύει με τύφλωση.

*Τειρεσίας, εναλλάξ φαλλοφόρος και αιδοιοφόρος, ώρισε το μέρος εκάστου φύλου εν ηδονή. 

 

Κ.Κ. 11-11-’21

 

Πίνακας: Pietro della Vecchia - Ο μάντης Τειρεσίας μεταμορφώνεται σε γυναίκα (Χρονολόγηση: ανάμεσα στο 1626 και στο 1678), Νάντη, Μουσείο Τεχνών

 

Προσάναμμα

Τα βράδια πλαγιάζω πρώτος, πάντα στη δική σου πλευρά. Τη ζεσταίνω προσάναμμα –για τη φωτιά σου.

 

Ο ναός

Το ιερό ορίζεται διά του βέβηλου –και αντιστρόφως. Έτσι πάντα συνυπάρχουν χωρίς ποτέ να συγκατοικούν. Μ’ εξαίρεση, λένε, το σώμα σου.

Ας λένε. Αν κάτι βγάζει νόημα, είναι να σφαδάζω στον ναό σου, Γυναίκα.

 

Τα τρίγωνα του Πλάτωνα

Μάρτυρές μου χιλιάδες νεολιθικά γυναικεία ειδώλια, Πλάτωνα. Τα τρίγωνα δεν είναι γεννήματα του νου. Διά των αισθήσεων η γνώση. Κι ο ανθός της, μαργαριτάρι στ’ όστρακο, κείται επτασφράγιστος μες στο μεθιστικό τρίγωνο της ήβης.

 

Ελιά

Όλο μου το είναι μια ελιά –ριζωμένη στο χώμα του προμηθεϊκού σου αιδοίου.

Κ.Κ. 06-11-'21

 

Αυτοσυνειδησία

 

μ’ αρέσει να ματώνω τα πόδια μου

μόνο να φτάνω σε σένα

 

μ’ αρέσει να θαλασσοδέρνομαι

μόνο ν’ απαγκιάζω στο δέρμα σου

 

μ’ αρέσει να χαλάω τα πνευμόνια μου

μόνο να τραβάω μέσα μου βαθιές τζούρες την απόσταση

 

κάποτε όλα αυτά

ήταν λέξεις πλήρεις νοήματος

σαρκία πλήρη πάθους

ρώμη πλήρης επάρσεως

 

μα ήρθε καιρός

να βασιλεύει το ψέμα

να νικά η αδράνεια

να βαραίνει το κρίμα

 

μα το πιο φοβερό

το πιο χειρότερο

είναι ο φόβος

για τα τριβόλια

τις φουρτούνες

τα δηλητήρια

που κάποτε ήσαν

άθυρμα

ομολογία πίστεως

πέρασμα

στην ύψιστη

δική μας

προμηθεϊκή

αυτοσυνειδησία

 

Κ.Κ. 11-’21

Η φωτό αλιευμένη από το Διαδίκτυο