Αφορισμοί

 

Η ποίηση είναι ένα σκοτεινό δωμάτιο. Κι ένα τσιγάρο. Τραβάς μια τζούρα κι η καύτρα φωτίζει. Αυτό είναι το ποίημα.

 

Η ποίηση είναι ένα κλουβί. Κι ένα πουλί. Όσο κελαηδάει, το πορτάκι μένει ανοιχτό. Μέσ’ απ’ τα κάγκελα οι τρίλιες.

 

Η ποίηση είναι μια σκήτη. Κι ένας φακίρης. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Πυροφαγία, γήτεμα φιδιών, κρεβάτια με καρφιά, αιωρήσεις στον αέρα –και άλλα ποιήματα.

 

Λίγο το δίκιο στη ζωή. Γι’ αυτό και η ποίηση –ως διαρκής υπόμνηση της δικαιοσύνης του θανάτου.

 

Κ.Κ. 03-10-’21