Πατσαβούρια

Κάποτε σε φορούσα κατάσαρκα. Η μυρωδιά σου πάνω μου –σου ’κλεβα τα μπλουζάκια.

Πάλιωσαν τώρα· ξεσκονόπανα και πατσαβούρια. Μα κάποτε θα τα ξαναντυθώ. Αυτά τα πατσαβούρια ήταν η μόνη μου αγωνία να υπάρξω.

 

Τώρα

Εκείνο το πρώτο «κάποτε» τι σαράκι το ’τρωγε πριν σωριαστεί σ’ αυτό το «τώρα»; Μα και το δεύτερο –μουγγό. Το πνίγει το «αορίστως» –ως ευκόλως εννοούμενο.

 

Τα παλιά σπίτια

Είναι ωραία τα παλιά σπίτια. Κι ακόμη ωραιότερα όταν τα φωτογραφίζουν νοσταλγικά οι παλιοί τους ιδιοκτήτες. Αυτοί που τ’ άφησαν να ρημάξουν.

 

Κ.Κ. 09,10-’21

Η φωτό δική μου. Λαγκαδάς, 09-2021