Πες κάτι

- Πατέρα, πες κάτι. Όλο εγώ μιλάω.

Με κοιτάζει κατάματα -πράγμα σπάνιο- και λέει:

- Δεν έχω τίποτα να πω.

 

Τη σπούδασα αυτή τη σιωπή. Όσο ζούσε.

Τώρα έρχεται στα όνειρα.

 

Ενύπνιο πρώτο

 

Με κοιτάζεις κατάματα.

 

«Αυτό το λιβάδι

το βόσκουμε όλοι

με μια λαχτάρα

βαλμένη στα κόκαλα

 

και μια ημερομηνία

γραμμένη στο δέρμα

με πυρωμένο σίδερο»

 

διαβάζω στα μάτια σου.

 

Ενύπνιο δεύτερο

 

Από την άλλη όχθη με χαιρετάς δοξαστικά.

Μαλλί κατράμι, κόκκινο μάγουλο,

νιάτα σαν πρώτα.

 

«Λάθος κατάλαβες»

μου λες.

«Η σιωπή

διαβάζεται στα κόκαλα.

Μη φοβάσαι.

Ζήσε.»

 

Ύστερα μπαίνεις στο νερό

και στοιχειώνεις το γεφύρι.

 

Κ.Κ. 19-06-’24

Η φωτό είναι του Argiriskaramouzas