Διάλογος

 

Α

κάθε που σε τσαλακώνω

τα μάτια σου πάνω μου

βαριά νεροποντή

 

υπάρχει βεβαίως και η ποίηση

μα πόσα κρίματα

κι αυτή να σηκώσει;

 

Β

κάθε που με τσαλακώνεις

μαύρο πουλί στα μάτια μου

η διάψευση

 

υπάρχει βεβαίως και η θάλασσα

μα πόσα δάκρυα

κι αυτή να χωρέσει;

 

[…]

 

Τέτοια ακούγοντας η θάλασσα κι η ποίηση έφυγαν –για να μην απορείτε πώς στέρεψε ο κόσμος.

 

 

 

Κ.Κ. 25-09-‘22