Το δαχτυλίδι του Προμηθέα

 

Το νύχι στο μεγάλο δάχτυλο του δεξιού μου ποδιού είναι σακάτικο.

 

Ο Κ., πολιτευτής προδήλως συντηρητικού προσανατολισμού, διατηρούσε ιατρείο ΩΡΛ στο κέντρο της πόλης. Τον θυμάμαι φαλακρό, με χειρουργική στολή και στρογγυλό φακό στο μέτωπο, να μου αφαιρεί τις αμυγδαλές. Τα χέρια μου δεμένα.

Του Δημοτικού τότε. Η μάνα θα τα μαρτυρούσε όλα καταλεπτώς· την τάξη, τη χρονιά, την ημερομηνία. Η δική μου μνήμη πρόκα στα λάστιχα, τις σιελαντλίες και τα ψαλίδια.

Διατηρούσε ραφτάδικο μαζί με τη θεία μου και μεγάλη της αδελφή. Μέρα νύχτα στο βελόνι, να ράβονται η Κ-αινα κι η επίλοιπη φιλανθρωπία· οι γιατρέσες κι οι μηχανικούδαινες. Στις πρόβες, ιστορίες για ανταρτόπληκτους και τα τοιαύτα. Είχαμε διαλέξει πλευρά. Πού να ’ξερε τα μελλούμενα… Αμφότερα τα τέκνα ευεπίφορα.

 

Το νύχι στο μεγάλο δάχτυλο του δεξιού μου ποδιού είναι σακάτικο.

Τελευταίος το αφαίρεσε ο Κ.. Τον ξεπληρώσαμε με κάμποσα φορέματα στην Κ-αινα. Πολλά χρόνια αργότερα άκουσα για μια τεχνική που τα χειρουργημένα νύχια δε βγαίνουν σακάτικα. Αυτό μου το ’πε γενικός χειρουργός.

 

-         Εσύ με τα λεφτά της ραφτικής έγινες. Έβαζα λίγα λίγα στην άκρη για τη γέννα. Μ’ έφαγε το ξενύχτι. Η Κ-αινα τα ’θελε όλα στην ώρα τους.

 

Με τα σπλάχνα του πλήρωνε ο Προμηθέας, πάνω στον ατέρμονο βράχο του, την ευεργεσία του στους ανθρώπους. Άγνωστο εν πολλοίς, ωστόσο, παραμένει πως, όταν το μαρτύριό του τελείωσε, ο Δίας τού φόρεσε στο δάχτυλο σιδερένιο δαχτυλίδι, σύμβολο αιώνιας υποταγής – για να θυμάται.

 

Το νύχι στο μεγάλο δάχτυλο του δεξιού μου ποδιού είναι σακάτικο.

Κάθε που το αντικρίζω θυμάμαι κάτι χέρια δεμένα· τα δικά μου –λάστιχα, σιελαντλίες και ψαλίδια· τα δικά της –βελόνες, κλωστές και κουβαρίστρες.

 

Ωστόσο, μάνα, θέλω να δηλώσω ότι ποτέ μου δεν υπήρξα ανταρτόπληκτος. Τουναντίον, διατελώ αιωνίως ευεπίφορος σε χειρουργικές τεχνικές.

Ακόμη κι οι σακάτηδες γυρεύουν γιατρειά. 

ΚΚ. 13-02-'21