Ο ποιητής, ο μαντευτής κι ο μάγος

 

Σας ερωτώ λοιπόν: Ποια ήταν η τελευταία της παραφοράς φορά; Κατέλυσε κάποτε ο ίμερος στο δέρμα σας; Βαδίσατε ποτέ του χαμού σας;

       Αυτά κι άλλα παρόμοια μας ρώτησε. Ύστερα έδωσε την προφητεία του –Έρως σταυρωθήσεται– κι έσυρε θρήνο βαρύ για τη γενιά μας. Όχι που δεν τα βλέπαμε εμείς αυτά, που δεν ξέραμε σε τι γκρεμό βγάζει ο ίσιος δρόμος, που δε νιώθαμε σκαλωμένοι στις ράγες και το τρένο να ’ρχεται σφυρίζοντας. Αλλά πού.

       Άρον άρον τον σταυρώσαμε, αποδώσαμε το πτώμα στους συγγενείς –προπάντων η παράδοση– κι ύστερα συνεχίσαμε τα ίδια –μήνας μπαίνει. Με τα πρώτα σύννεφα τρυπώσαμε στα καταφύγια. Ανόητοι. Τάχα δεν έχει τρόπους το κακό; Ο επιθανάτιος σπασμός μάς βρήκε κρεμασμένους στα δέντρα.

 

Αλέκτορος λαλήσαντος τρις Έρως ανέστη.

 

Κ.Κ. 02-12-’22