Δαρβίνος

 

Δαρβίνος

 

Το δάκρυ που ’κανα για σένα! Με πούλησες. Ανθρώπινα αυτά –λένε.

       Τα ίδια, άλλωστε, κάνω –τώρα πια– κι εγώ.

 

Χειρότερα λες;

 

Μεγάλου μήκους

 

Χτυπάω. Είσαι πάντα στην πόρτα. Αγκαλιαζόμαστε. Ο πατέρας παραμέσα στην ψαλτική. Η αδερφή στα βιβλία. Είναι Κυριακή. Όλα συγυρισμένα. Κοκκινιστό και καρυδόπιτα.

Καθόμαστε στο τραπέζι. Κάνω να πιάσω το πιρούνι. Σβήνουν όλα.

 

Στα χέρια μου τα λεφτά απ’ το νοίκι.