Ο έρωτας κι ο χρόνος

 

Γύρεψα κάτι πέρα απ’ τον χρόνο

Μόνο τα μάτια σου κι η θάλασσα

*

Τα διάφανα δάχτυλά σου

Το πιάνο του κόσμου

*

Με τ’ άσπρα μου μαλλιά

με τα σκουριασμένα μου κόκαλα

έστω

όπως την πρώτη φορά

σε περιμένω.

 

Γλαρόνια

Πλανάρουμε κόντρα στον καιρό. Για μια στιγμή.

Πάνω απ’ το χάος.

 

Ο ράφτης

Τόσο ουρανό προβάραμε.

Το ρούχο που μας έραψες φτενό· κι από τις τσέπες του πέφτουν τ’ αστέρια.

Ιούλιος 2023

 

Ήτανε μια φορά

 

Στο δίσκο βινυλίου του Λουδοβίκου, δώρο της παρέας, το όνομά σου. Ο έρωτας στην Κρήτη ΔΕΝ είναι μελαγχολικός, έλεγες.

Προχθές στο πάλκο έπεσε παραγγελιά το «Ήτανε μια φορά». Το γύρευες πάντα. Το λέγαμε στο τέλος, μαζί με το "Να μ' αγαπάς". Άρχισα να ψελλίζω τα στιχάκια στη λυράρισσα.

 

Η κιθάρα να μου κόβει τα χέρια. Κι εσύ να τραγουδάς απ' τους ουράνιους λειμώνες.

Κ.Κ. Ιούλιος 2023

 

Μικρές δοκιμές για τον χρόνο

 

Κάθε ευθεία ορίζεται από δύο σημεία. Η ευθεία του χρόνου ορίζεται από τη γέννηση και τη θανή μας. Θα το ’λεγες και σκατομοιρασιά. Κάθε τι θνητό γίνεται μέτρο σύγκρισης για την απεραντοσύνη του χρόνου.

 

Μολαταύτα, έστω και για λίγο, παίζουμε, τραγουδάμε –υπάρχουμε. Εκείνος –κι ας μας στοιχειώνει– αφ-αιρείται.

 

Για να το θέσω αλλιώς, δεν γίνεται να μας δαμάζει κάτι που δεν ζει.

 

Κανείς αθάνατος δεν μπορεί να δώσει τη ζωή του γι’ αυτό που πιστεύει. Μην απορείτε λοιπόν με τον αιρετικό Οδυσσέα. Καμιά Καλυψώ σαν την Πηνελόπη.

 

Τέλος, να σας θυμίσω πως παίζει με ψεύτικα όπλα. Τίποτε –μήτε κι αυτός– δεν κρατάει για πάντα.

 

Κ.Κ. 12-07-’23