Θά ’ρθεις

 

θά ’ρθεις

ξανά

όπως πάντα

 

με τα μάτια σου ντυμένα

τον ίμερο

με τα χείλη σου γραμμένα

τον μύθο

με τους ώμους σου κεντημένους

ουρανό

 

θά ’ρθεις να με ρημάξεις

πώς ρημάζει με το βαριό

ο γύφτος το σίδερο στ’ αμόνι

 

κι εγώ

θα δοθώ ολόσωμος

σ’ αυτήν την καταστροφή

θα χαλάω με λύσσα

το λαμπρό μου οικοδόμημα

θα ξεπατώνω δοξαστικά

τη φύτρα

του ανεπανάληπτου εαυτού μου–

 

άλλο δεν είναι στη ζωή

παρά να κατεβαίνεις

κάθε μέρα

ζωντανός

Ορφέας

στον Άδη

 

Κ.Κ. 27-02-’23